امـان از اين شـب هاي تـابـستان
که خـودت هم نـميداني چه مـرگت هـست
همه خـوابند و تو مـيمياني و برنامـه هاي تـکراري هـر شب
يـک سـکـوت
آهـنگـي تــلـخ
سـيگاري بـه دسـت
سـر درد هــاي دشـوار
خـيره شـدن بـه خـيابان و مـرور خـاطرات بـا دِ سـِرِ پــوزخــند...!
مـن مـاننــد هـم سـن و سـالهاي خـويـش نيستـم ...
کـه هـر روز يکــ آرزويـي دارنـد بـراي آينـده ،
مـن تنـهـا يکــ آرزو دارم و آن ايـن استــ کـه :
شبـي بخـوابــم و ديگــر بيــدار نشـوم ...
تــا نشنــوم ...
تــا نبينــم ...
تــا نشکنـم ...
چــِـه خــُـوبْ مـیـشُــدْ تـُـــو هــَمـیــــنْ رُوزآ
خــُـدا مـیــُـومــَـد و بـوسـَــم مـیــــكـردُ
وبــَعـد مـیـگــُفـــت
ایــن چـنـد وقــــت داشـتـم بـاهـــات شـُـوخـــے مـیـكـــردم
بــِـبـیـــنـَم جــَنـــبـَــشـو دارے یـــا نــَـه
خدایا اندکی نفهمی عطا کن
، که راحت زندگی کنیم...
مردیم بس که فهمیدیم،
و به روی خودمان نیاوردیم